<<Ինչեր ասես, որ չեն անում այս ձեռքերը>>
Թիվ 100 դպրոցում ծնողական խմբի համախմբվածության շնորհիվ ստեղծվեց մի խմբակ, որտեղ երեխաներին սովորոցնում են կավագործություն, ասեղնագործություն, նկարչություն: Այս ամենը նպաստւմ է մեր երեխաների գեղագիտական զարգացմանը , նաև զարգացնում է խոշոր և մանր մոտորիկաները: Խմբի ղեկավարն է աշակերտներից Մարուքյան Էմիլի մայրը` Կարապետյան Լիանան: Նա մեծ հաճույքով, նվիրվածությամբ է զբաղվում երեխաների հետ, քաջ գիտակցելով այդ խմբակի կարևորությունը:Կարևոր է բոլոր զգայարանների զարգացումը, ու դրանց նպաստող ակտիվությունները շոշափելիքի զգայությունն է, որով երեխան շատ բան է սովորում, ճանաչում է աշխարհը: Շոշափել ասելով` միայն ձեռքի զգայությունը նկատի չունենք, այլ ամբողջ մարմնի մաշկով զգալը: Ինչու է կարևոր ամբողջ մաշկի հետ աշխատելը, սա մի առանձին թեմա է: Տակտիլ զգայությունների զարգացումը երեխայի զգացմունքների, մարդկանց ու աշխարհի հանդեպ նրա վերաբերմունքի ձևավորման, ինչպես նաև ինքնաճանաչողության գործում շատ կարևոր դեր ունի: Հենց դրա համար է, որ փոքրիկները անընդհատ ձեռք են տալիս ինչին պատահի. դա ճանաչողության կարևոր մասն է: Երեխաների հետ կարելի է պատրաստել խմորներ` միայն հունցելու համար նախատեսված: Ամենահեշտ խմորներից է` ալյուր, աղ, ջուր կամ նաև ձեթ: Հնարավոր է նաև ավազ ավելացնել` շոշափելիքի զգայությունն ուժեղացնելու համար: Այդպիսի խմորներից կարելի է ամեն ինչ պատրաստել, ներկել դրանք, չորացնել: Դա հետաքրքիր է նրանով, որ երեխայի հետ ես պատրաստում իր խմոր-պլաստիրինը, ոչ թե պատրաստի գնում: